یک کارشناس فولادی گفت: با وجود اینکه فصل تابستان به طور سنتی زمان مناسبی برای رونق در بخش ساختمان‌سازی است، همچنان رکود در این بخش وجود دارد و تقاضایی برای محصولات فولادی مانند میلگرد برای استفاده در مصالح ساختمانی دیده نمی‌شود.
به گزارش روابط عمومی انجمن نوردکاران فولادی ایران؛ علی بیات در گفتگو با فولادبان با اشاره به وضعیت رکودی صنعت فولاد ایران، اظهار کرد: در حال حاضر علی‌رغم ثبات در بازار محصولات فولادی و تثبیت نرخ آزاد ارز در کانال ۴۸ تا ۴۹ هزار تومانی، خریداران از عرضه‌‌‌های بورس‌کالا استقبال می‌کنند.
وی گفت: البته در حالی جذابیت عرضه محصولات فولادی در بستر بورس‌کالا افزایش پیدا کرده است که بررسی معاملات در بازار آزاد از روند رکودی حکایت دارد. از سوی دیگر، تداوم تثبیث قیمت ارز در کانال ۴۰ هزار تومانی باعث شده ثبات نسبی قیمتی در بازار فولاد و مقاطع طویل شکل بگیرد.
بیات اضافه کرد: در هفته‌های اخیر نهاد تنظیم‌گر با تقویت عرضه از شکل‌‌‌گیری مازاد تقاضا جلوگیری کرده است. در این راستا، می‌توان گفت تقاضای خرد در بازار ارز نشات گرفته از انتشار اخبار و جو سیاسی است. در نتیجه با نبود سیگنال‌‌‌های سیاسی از حجم معاملات در این بازار کاسته شده و بازار آهن نیز با ثبات قیمت در اکثر حوزه‌‌‌ها همراه بود اما در چند حوزه قیمت‌ها افزایشی شدند.
این کارشناس صنعت فولاد تصریح کرد: با وجود اینکه فصل تابستان به طور سنتی زمان مناسبی برای رونق در بخش ساختمان‌سازی است، همچنان رکود در این بخش وجود دارد و تقاضایی برای محصولات فولادی مانند میلگرد برای استفاده در مصالح ساختمانی دیده نمی‌شود
به گفته بیات، ثبات قیمتی در این بازار از طریق تنظیم بازار و قیمت‌گذاری دستوری به دست آمده است اما باعث شده سود‌‌‌آوری برخی شرکت‌های فولادی بسیار کاهش پیدا کند به گونه‌ای که تداوم این روند می‌‌‌تواند به ورشکستگی برخی از واحد‌‌‌های تولید منجر شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: به صورت کلی تورم بالای ۴۰ درصد، کنترل دستوری قیمت‌ها، رشد ۱۰۰ درصدی نرخ دلار و باقی ماندن مشکلات خط تولید مانند تحریم‌ها و قطع گاز طبیعی و برق برای تولیدکنندگان باعث کاهش تولید و افزایش قیمت‌ها در بازار داخلی می‌شود. به همین دلیل، با فرض ثابت بودن یا کاهش میزان تولید فولاد و افزایش یا ثابت ماندن میزان صادرات و مصرف فولاد، ادامه تحریم‌ها، تورم بالا و افزایش قیمت دلار و سایر کالاهای اساسی در سال ۱۴۰۲، پس از یک دوره رکود دوباره در بازار آهن با افزایش قیمت مقاطع فولادی تا پایان سال ۱۴۰۲ روبرو خواهیم بود.